Ο Robocop (Paul Verhoeven, 1987) έχει γίνει ένα αληθινό κουλτούρας κλασικό, παρά το γεγονός ότι, την εποχή του, κανείς δεν είχε εμπιστοσύνη στο σενάριο που έγραψαν ο Edward Neumeier και ο Michael Miner. Περιπλανήθηκε από παραγωγή σε παραγωγή χωρίς να προκαλέσει το παραμικρό ενδιαφέρον. Κανείς δεν έβρισκε το χιούμορ σε μια ιστορία που φαινόταν από αρχή αστεία, αλλά κρύβει τόνους αιχμηρής κριτικής προς τον κυριαρχούντα νεοφιλελεύθερο σύστημα της εποχής του Reagan. Ένας άλλος φίλος των πολέμων φέρνει την οξύ καταγραφή στην οθόνη το 1987· ο Paul Verhoeven δημιουργούσε ένα φιλμ γεμάτο απόλυτη υπερβολική βία, καθρέφτης μιας κοινωνίας που έπεφτε στα χέρια ανεύθυνων στελεχών. Φυσικά, συγκρινόμενο με το σκοτεινό Batman του Επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη, είναι εμφανή τα κοινά σημεία των δύο σύμπαντων. Ο μαύρος χιούμορ, το πλαίσιο του κοντινού μέλλοντος που μετατρέπεται σε μια είδους αστική ζούγκλα, οι πολέμοι συμμοριών και η τρελή χρήση των μέσων ενημέρωσης και της διαφήμισης, ενσωματωμένα ως ουσιαστικό μέρος της αφήγησης, κάνουν υποψίες ότι οι Neumeier και Miner είχαν εμπλακεί βαθιά με το έργο του Miller.

Η επιτυχία του Robocop οδήγησε στην εμφάνιση της πεπεισμένης συνέχειας. Για την περίσταση, οι παραγωγοί αποφάσισαν να επιστρέψουν στον προϊστορικό πηλό όπου δημιουργήθηκε η βάση του πρώτου μέρους και προσέλαβαν τον Frank Miller ως σεναριογράφο του Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). Αμέσως άρχισαν τα προβλήματα. Ο Verhoeven αποκλείεται από το έργο, αν και οι οπαδοί της σειράς χειροκροτούν την άφιξη του Irvin Kershner (σκηνοθέτη του Αυτοκρατορία Αντεπιτεθέντα) ως σκηνοθέτη της συνέχειας. Διαβάζοντας το σενάριο που πρότεινε ο Miller, τόσο ο Kersner όσο και οι παραγωγοί δήλωσαν ότι αυτό που είχε γράψει ο Miller ήταν αδύνατο να γυριστεί. Το κείμενο υποστήριξε μια αναδιάρθρωση από τον Walon Green, ακρωτηριάζοντας τις ιδέες του Miller. Η ταινία αποδείχτηκε ένα εμπορικό αποτυχημένο κατ

Το «Robocop» (Paul Verhoeven, 1987), θεωρείται πραγματικό cult classic, παρά το γεγονός ότι, εκείνη την εποχή, κανείς δεν πίστεψε στο σενάριο που έγραψαν οι Edward Neumeier και Micael Miner. Περνούσε από παραγωγό σε παραγωγό, χωρίς να καταφέρει να κεντρίσει το παραμικρό ενδιαφέρον για μια φαινομενικά ανόητη ιστορία, η οποία ωστόσο, έκρυβε τόνους σκληρής κριτικής ως προς το νεοφιλελεύθερο σύστημα που επικρατούσε επί εποχής Ρίγκαν. Χρειαζόταν δε, να βρεθεί μια άλλη πολεμοχαρής φυσιογνωμία για να μεταφερθεί η πικρόχολη αυτή ιστορία στις οθόνες το 1987. Ο Paul Verhoeven, δημιούργησε μια υπερ-βίαιη ταινία· τον καθρέφτη μιας παρακμιακής κοινωνίας στα χέρια αδίστακτων χαρακτήρων. Φυσικά, αν συγκρίνει κανείς το αποτέλεσμα του Robocop με τον Batman του Λυκόφωτος (The Dark Knight Returns), τα κοινά σημεία μεταξύ των δύο αυτών κόσμων είναι καταφανή. Το μαύρο χιούμορ, το κοντινό μελλοντικό πλαίσιο που μετατρέπεται σε ένα είδος αστικής ζούγκλας, οι πόλεμοι συμμοριών και η παράλογη χρήση των μέσων ενημέρωσης και διαφήμισης που αποτελούν τον κορμό της ιστορίας, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι Neumeier και Miner είχαν ενστερνιστεί καλά το έργο του Miller.
Η επιτυχία του Robocop οδήγησε σε ένα sequel. Για το σκοπό αυτόν, οι παραγωγοί αποφάσισαν να επιστρέψουν στο πρωταρχικό υλικό πάνω στο οποίο είχε χτιστεί η βάση του πρώτου μέρους και προσέλαβαν τον Frank Miller ως σεναριογράφο για το Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). Αν υπήρχε κάποιος που συνδέθηκε με αυτή την cyberpunk ιστορία και τους κρίσιμους συμβολισμούς της, ήταν ο τύπος που σόκαρε τον κόσμο με τα ίδια τα όπλα που οι υπεύθυνοι της σειράς ταινιών ήθελαν να χρησιμοποιήσουν.
Τα προβλήματα όμως δεν άργησαν να εμφανιστούν. Ο Verhoeven αποχώρησε από το project, αν και οι οπαδοί της ταινίας επικροτούν την άφιξη του Irvin Kershner (σκηνοθέτη του «The Empire Strikes Back») ως σκηνοθέτη του sequel. Διαβάζοντας το σενάριο που είχε προτείνει ο Miller, τόσο ο Kershner όσο και οι παραγωγοί δήλωσαν ότι αυτό που είχε γράψει ο Miller ήταν μη κινηματογραφικό. Το σενάριο ξαναγράφτηκε από τον Walon Green, παραποιώντας τις ιδέες του Miller. Η ταινία ήταν εμπορική αποτυχία στην κινηματογραφική της προβολή, αλλά η αγορά του home video έσωσε την ταινία και μάλιστα ενθάρρυνε την εταιρεία παραγωγής να κάνει άλλο ένα sequel.