I Ang espasyo ay ang lupa kung saan nagtatagpo ang mga manunulat, at madalang ang mga binhi ng mga salita, para maaaring umusbong ang mga supang ng isang tula. II Espasyo, walang laman para maisulat ang mga salita at maitago ang alaala. III Pinupunan ng mga salita ng isang manunulat ang espasyo, hinahamon ng kahulugan ng mga ito ang talino pinalalaganap ng kaakit-akit na kahulugan ng mga ito ang sarili. IV Ang paraluman ay isang di-maingat na taong palabiro na ang kapalaran ay dapat sisihin dahil puno ang espasyo at binura ng isang manunulat na may mga salitang nagpapasigla. V Kung inaaliw ng sining na ito ang mambabasa, magiliw ito. Kung tumutulong ang sining na ito na pawiin ang aking gutom, masisiyahan ako. Ngunit, Kung hindi kailanman nababasa ang sining na ito, maaari itong matagpuan ng isang tao na nakatago sa mga siwang ng espasyo, umaalingawngaw, nahahati, at nagsasama-sama sa tuldok na nasa dulo. | Entry #34489 — Discuss 0 — Variant: Not specifiednone
|
I Ang espasyo ay ang lupa kung saan nagtatagpo ang mga manunulat, at ang mga buto ng mga salita ay kalat-kalat, dahil maaaring umusbong ang mga usbong ng isang tula. II Espasyo, walang laman para sa mga salita na isusulat at naligtas ang memorya. III Pinupuno ng manunulat ang espasyo ng mga salita, ang kanilang ibinigay na kahulugan ay humahamon sa talino ang kanilang nakakakuha ng kahulugan ay lumaganap sa sarili. IV Ang musa ay isang walang ingat na palabiro ang swerte na dapat sisihin sapagkat ang espasyo ay napupuno at binubura ng isang manunulat ng mga salitang nakakatuwa. V Kung ang sining na ito ay nakakaaliw sa mambabasa, mabait, ito ay. Kung ang sining na ito ay nakakatulong sa pagpapakain sa aking gutom na saring, mabubusog ako. Pero, Kung hindi kailanman babasahin ang sining na ito, maaaring may makakita na nakatago ito sa mga siwang ng espasyo, umaalingawngaw, nahati, at nagsasama sa tuldok sa dulo. | Entry #34618 — Discuss 0 — Variant: Not specifiednone
|