ProZ.com translation contests »
32nd Translation Contest: "Movie night" » English to Dutch » Entry by Nikki Egberts


Source text in English

Translation by Nikki Egberts (#37186) — Winner

To say that I was compelled by Parasite from start to finish is an understatement; its filming style with tracking shots are enthralling. Having watched several Korean films during the London Korean Film Festival, I was familiar with the usual genres employed in such films but Parasite seemed to defy them all! Parasite is comedic, in a quirky way, it is also a thriller, straddles class divisions and also depicts a family tale amongst other genres and is therefore likely to appeal to all ages.

Parasite truly deserves to be watched in a cinema to appreciate its nuances and the stylish cinematography. As a summary, to avoid spoilers, Parasite tells the tale of the interaction between the Park family and the Kim’s, an unemployed family, whose contrasting worlds collide with long lasting consequences.

[...]Bong Joon-Ho manages to pique the audience’s interest with brightly lit shots coupled with the effective use of indoor space, and it is surprising to realise, after the film’s 2 hour 12 minute length, that most of the scenes occur within the Park family’s home. The mundane elements of domesticity are displayed with an intriguing perspective showcasing Bong Joon-Ho’s flair. It is a slow burner but you will revel in its beauty and ingenuity as Parasite convinces that it operates solely on one level but it is in fact multi-layered and depicts social realism with empathy and pathos.

The cast are beguiling to watch, every facial movement and action is accentuated, even the mere act of walking up or down stairs can convey hidden meaning, which the camera fragments. Levels of unease are also created by virtue of that effective use of space with unusual camera angles and dramatic weather conditions ratcheting up that sensation. There is a surreal nature to Parasite, which its score emphasises, and furthermore the film adopts elements of the absurd devised in such an ingenious way which is truly cinematic magic. Parasite’s apparent eeriness will certainly keep you riveted and would not feel alien to the Twilight Zone school of filmmaking.

The actors are very impressive and add breadth to their roles creating relatability whilst seeming effortlessly cool. When Ki-Woo and Ki-Jeong Kim were working within the Park family home as private tutors they certainly epitomised this level of nonchalant, understated authority creating an aura of mysticism with the unspoken, almost mythical, tutoring techniques employed. Quite simply, the actors Park So-Dam and Choi Woo-Sik, as Ki-Woo and Ki-Jeong, are compelling to watch in the different directions that Parasite follows and they carry these performances seamlessly thereby inviting the audience to be on their side.

[...]Parasite is a remarkable piece of extremely skilful filmmaking, it is simply a must see film, and so I am looking forward to re-watching the film on its UK general release date.
Als ik zeg dat Parasite mij van begin tot eind in zijn greep had, doe ik de film tekort. De filmstijl met volgshots, waarbij de camera de acteurs volgt, is betoverend. Tijdens het Koreaans filmfestival in Londen ben ik dit typische genre al in diverse films tegengekomen, maar Parasite wint het! Parasite is een eigenzinnig komische thriller, waarin klassenverschillen worden overbrugd en naast andere thema’s een familiegeschiedenis wordt geschetst die kijkers van alle leeftijden zal aanspreken.

Om zijn nuances en stilistische cinematografie te kunnen waarderen, moet je Parasite absoluut in de bioscoop bekijken. Samenvattend, zonder teveel weg te geven, vertelt Parasite het verhaal van de interactie tussen de rijke familie Park en het werkloze gezin Kim wier contrasterende werelden met elkaar clashen, en de verstrekkende gevolgen daarvan.

[...]Bong Joon Ho slaagt erin de nieuwsgierigheid van het publiek te prikkelen door geraffineerd gebruik te maken van de ruimte binnenshuis met schitterend belichte shots, waardoor je je pas aan het eind van de ruim twee uur durende film realiseert dat het grootste deel zich binnen het huis van de familie Park afspeelt. De alledaagse huiselijkheid wordt tot in detail uitgebeeld vanuit een intrigerend perspectief, wat getuigt van de geestdrift van Bong Joon Ho. Je moet er even inkomen, maar dan kun je je hart ophalen aan hoe beeldig en vernuftig de film in elkaar zit, want Parasite lijkt een eenzijdig verhaal te vertellen, maar in werkelijkheid zitten er meerdere lagen in en wordt ook de maatschappelijke situatie in Korea met empathie en bezieling aan het licht gebracht.

De cast is verleidelijk om naar te kijken, elke gezichtsuitdrukking en beweging wordt benadrukt. Zelfs wanneer iemand simpelweg een trap op- of afloopt, kan hier een betekenis in schuilen, door de camera gefragmenteerd weergegeven. Deze techniek, waarbij de ruimte vanuit ongewone hoeken doeltreffend in beeld wordt gebracht, creëert diverse spanningsniveaus, die nog verder opgevoerd worden door de heftige weersomstandigheden. Er zit iets surrealistisch in Parasite, wat wordt beklemtoond door het thema zelf en door de absurde aspecten in de film die zo ingenieus bedacht zijn dat ze het publiek een magische filmervaring geven. Het ogenschijnlijk sinistere karakter van Parasite houdt je aan het beeld gekluisterd en doet denken aan de stijl die de filmmakers van Twilight Zone gebruiken.

De acteurs zijn indrukwekkend en brengen diepte aan in hun rol waarin ze verwantschap weten te scheppen, terwijl ze moeiteloos beheerst overkomen. Deze nonchalante, impliciete autoriteit wordt perfect belichaamd door Ki Woo en Ki Jeong Kim wanneer zij als privéleraar gaan werken in huize Park en met hun stilzwijgende, raadselachtige onderwijstechnieken een mystiek aura creëren. Acteurs Park So Dam en Choi Woo Shik, alias Ki Woo en Ki Jeong, zijn simpelweg fascinerend om naar te kijken in de verschillende richtingen die Parasite volgt. Ze brengen hun personages naadloos tot leven, waarbij ze de kijkers aan hun kant weten te krijgen.

[...]Parasite is een opmerkelijk staaltje uiterst vakkundig filmwerk, een film die je zonder meer gezien moet hebben en ik kijk er dan ook naar uit om hem nogmaals te bekijken op de première in het Verenigd Koninkrijk.


Discuss this entry